Σε πάρα πολλές συναντήσεις μου με σκυλογονείς ακούω συχνά κάποια πράγματα που με αφήνουν με το στόμα ανοιχτό. Με κάνουν και αναρωτιέμαι αν έχουν καταλάβει ποιος είναι ο ρόλος τους και ποια η ευθύνη τους απέναντι στους σκύλους τους .
Γράφει για την ιστοσελίδα «Ιστορίες Αδέσποτων» ο κ. Αλέξανδρος Παράσχης, Ειδικός στη συμπεριφορά και τη ψυχολογία των σκύλων & Εκπαιδευτής στην Ελληνική Σχολή Σκύλων -Οδηγών Τυφλών «Λάρα» (www.laraguidedogs.gr)
Αυτά είναι μερικά μόνο από όσα ακούω κάθε μέρα από «φιλόζωους» που μάλλον δεν έχουν μάθει τι πάει να πει σεβασμός απέναντι σ’ έναν ζωντανό οργανισμό.
Καθημερινά βλέπω στη δουλειά μου ανθρώπους που δεσμεύονται και παλεύουν να βοηθήσουν και να αλλάξουν σκυλιά με πολύ δύσκολες τραυματικές εμπειρίες με κόστος τον προσωπικό τους χρόνο και την προσωπική τους ζωή. Και όμως δεν εγκαταλείπουν την προσπάθεια. Επιμένουν και στο τέλος πάντα ανταμείβονται με το παραπάνω.
Από την άλλη συναντώ ανθρώπους με πολύ εύκολες περιπτώσεις να παραπονιούνται και να φέρνουν την καταστροφή γιατί ο σκύλος τους πήρε μια κάλτσα ή γάβγισε ενώ δεν έχουν κάτσει να ασχοληθούν ποτέ μαζί του .
Ε λοιπόν σας έχω νέα. Σκύλος είναι και θα γαβγίζει. Και θα μας πάρει αντικείμενα και ζημιές θα κάνει και θα λερώσει και θα μαδήσει!
Ο σκύλος δεν είναι ρομπότ, ούτε κούκλα. Είναι ζωντανός οργανισμός. Έχει αισθήματα. Έχει ανάγκες. Έχει φόβους. Έχει ψυχή. Έχει δικαίωμα να μην του αρέσουν κάποια πράγματα και να του αρέσουν κάποια άλλα.
Δεν έχει διαβάσει το «Savoir Vivre». Μα κι αν μπορούσε να το διαβάσει, θα γέλαγε με εμάς τους ανθρώπους.
«Καλός» σκύλος δεν είναι ο ήσυχος σκύλος. Καλύτερα να πάρουμε ένα λούτρινο, αν θέλουμε ένα σκύλο να μην κουνιέται, να μην γαβγίζει, να μην παίζει.
Αν όμως θέλουμε σκύλο τότε θα πρέπει να μάθουμε τις ανάγκες του ζώου που βάζουμε σπίτι μας. Γνωρίστε τον σκύλο σας . Μάθετε τι του αρέσει, τι τον ευχαριστεί και τι όχι.
Αφιερώστε χρόνο στο να του διδάξετε τι είναι αυτό που θέλετε από εκείνον αντί να του «γαβγίζετε» σε κάθε του κίνηση που μπορεί να μην αρέσει σε εσάς αλλά να είναι απολύτως φυσιολογική για εκείνον.
Αυτός είναι ο ρόλος μας. Να τον διδάξουμε!
Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα σ’ έναν ήσυχο – φοβισμένο σκύλο και σ’ έναν ευτυχισμένο – ήρεμο σκύλο.
Ο πρώτος σκύλος μένει ήσυχος διότι ό,τι κάνει τον μαλώνουν, τον χτυπάνε και του φωνάζουν. Αυτός ο σκύλος κάποια στιγμή «κλείνει», «κλειδώνει», δεν κάνει τίποτα γιατί μόνο τότε τον αφήνουν ήσυχο. Μόνο τότε σταματάνε οι φωνές και τα μαλώματα.
Κάθεται εκεί ξαπλωμένος, παραιτημένος και ακούνητος χωρίς καμιά ευχαρίστηση από τη ζωή, ενώ οι κηδεμόνες του καμαρώνουν για το τι ήσυχο σκύλο έχουν και τι καλά που τον έχουν εκπαιδεύσει.
Ενώ ο άλλος σκύλος μένει ήρεμος γιατί έχει εκτονωθεί, του έχει αφιερωθεί ποιοτικός χρόνος και επαφή με τους ανθρώπους του, έχουν καλυφθεί οι ανάγκες του και έχει καταλάβει τι είναι αυτό που του ζητάμε και το κάνει με χαρά.
Ο ένας είναι καταπιεσμένος και ζει μέσα στο άγχος και στο φόβο ενώ ο άλλος είναι ευτυχισμένος και χαρούμενος.
Ο πρώτος φοβάται τα πάντα. Όλα τα βλέπει με επιφύλαξη. Είναι διστακτικός, δε δοκιμάζει να κάνει τίποτα. Φοβάται. Ο κόσμος είναι ένα επικίνδυνο μέρος να ζεις. Δεν τρώει με όρεξη και τις περισσότερες φορές αντιδράει αμυντικά αφού αυτή είναι και η μόνη διέξοδος που του έχει απομείνει. Ζώντας σε μια κατάσταση συνεχούς άγχους εξασθενεί ο οργανισμός του πέφτει το ανοσοποιητικό του κι αρρωσταίνει συχνά.
Ο δεύτερος σκύλος βλέπει τα πάντα σαν μια ευκαιρία να κερδίσει κάτι. Χάδια, λιχουδιές, αγάπη. Ο κόσμος είναι ένα υπέροχο μέρος να ζεις.
Εσείς ποιον από τους δύο σκύλους θα θέλατε; Αγαπήστε τον σκύλο σας όπως σας αγαπάει κι εκείνος…