Αυτό είναι το δεύτερο μέρος της ιστορίας μου.
Ταξίδεψα από το Σικάγο στη Σεβίλλη, στην Ισπανία για να περάσω δέκα μέρες σε ένα καταφύγιο με 500 περίπου σκυλιά για να φωτογραφήσω μερικά από αυτά που ήταν τυχερά να έχουν καταφύγιο.
Τη στιγμή που έφευγα από το Foundation Benjamin Mehnert στη Σεβίλλη, υπήρχε μία διαδρομή σκυλιών που κατευθυνόταν στη Γερμανία, στο Βέλγιο και τη Γαλλία. Ήθελα να απαθανατίσω το δεσμό του προσωπικού με αυτά τα σκυλιά που τα είχαν προσέξει σαν τα μάτια τους και τώρα αναγκάζονται να τα αποχωριστούν. Γνωρίζουν ότι θα καταλήξουν σε σπίτι γεμάτα από αγάπη και θα έχουν μία τέτοια ζωή, αλλά η αποχώρηση είναι πάντοτε γλυκόπικρη. Αυτό είναι το τελευταία στάδιο της διάσωσής τους, το παντοτινό τους σπίτι.
Το προσωπικού του FBM αποχαιρετά για τελευταία φορά τα σκυλιά του
Το προσωπικό δέθηκε με τα σκυλιά άρα είναι δύσκολο να αποχωρισθούν
Κατευθύνθηκα πίσω στη Μαδρίτη για να προετοιμαστώ για την πτήση μου πίσω στο Σικάγο και θα μετέφερα τέσσερα Galgo πίσω στο Σικάγο. Μία μέρα πριν το γυρισμό στο σπίτι μου έκανα ένα τεστ Covid, το υπόλοιπο της ημέρας το πέρασα βλέποντας τις 2500 φωτογραφίες που απαθανάτισα στο καταφύγιο. Το επόμενο πρωί, κατευθύνθηκα στο αεροδρόμιο για να συναντήσω έναν εθελοντή που θα μου έφερνε σκύλους στο αεροδρόμιο
Η οικογένεια του Πούμπα ήρθε στο στούντιο για να υπογράψει το χαρτί υιοθεσίας και τον έβγαλα ορισμένες φωτογραφίες
