Πράγματα που κάνουμε και μπορούν να μειώσουν σημαντικά το προσδόκιμο ζωής του σκύλου μας.
Όλοι θα θέλαμε ο σκύλος μας να ζήσει όσο κι εμείς. Δυστυχώς αυτό δε γίνεται. Κάθε ράτσα έχει ένα προσδόκιμο ζωής. Το αν θα το φτάσει ή θα το ξεπεράσει ο δικός μας φίλος, όπως ισχύει και με τους ανθρώπους, εξαρτάται, φυσικά, από αστάθμητους παράγοντες, αλλά και από τις συνθήκες της ζωής του (με τη διατροφή και τη φυσική κατάσταση του ζώου να είναι από τις πιο σημαντικές παραμέτρους).
Ας δούμε μερικές τακτικές ή παραλείψεις που μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά το πόσα χρόνια θα μας συντροφεύει το φιλαράκι μας:
1. Παραταΐζουμε το σκύλο μας. Για κάθε ράτσα υπάρχουν κάποιες προδιαγραφές, αλλά ακόμα και για τα ημίαιμα ζωάκια, ο κτηνίατρός μας μπορεί να μας συμβουλεύσει για τα επίπεδα του ιδανικού βάρους. Ένας παραταϊσμένος, υπέρβαρος σκύλος, είναι πολύ πιο πιθανό να εμφανίσει προβλήματα υγείας από το καρδιαγγειακό, αναπνευστικό, μυοσκελετικό του σύστημα, απ’ό,τι ένας φιτ! Είναι πολύ δύσκολο να αντισταθούμε στα παρακλητικά, γεμάτα αγάπη μάτια που μας κοιτάζουν κάτω από το τραπέζι, αλλά σκεφτείτε λίγο το μέλλον. Οι ανθρώπινες τροφές δεν είναι κατάλληλες για τους τετράποδους φίλους μας, ενώ το διαρκές «τσιμπολόγημα» επιβαρύνει τη στομαχική τους λειτουργία. Μπορείτε να ρωτήσετε και τον κτηνίατρό σας, ο σκύλος μας είτε φάει ένα μπολ τροφή είτε μια μπουκιά κοτόπουλο θα γεμίσει το στομάχι του με γαστρικό υγρό (δεν το θέλουμε!). Γι” αυτό και το ιδανικό είναι τα κουτάβια να τρώνε 3 φορές τη μέρα και οι ενήλικοι σκύλοι 1-2 φορές, συγκεκριμένη ποσότητα κατάλληλης τροφής.
2. Παραμελούμε την καθημερινή άσκηση. Ο σκύλος μας χρειάζεται καθημερινή άσκηση κι εκτόνωση. Δε σημαίνει ότι επειδή έτρεξε και έπαιξε πολύ το σαββατοκύριακο μπορεί να μείνει όλη την εβδομάδα μέσα. Ανάλογα με τη ράτσα, πρέπει να φροντίζουμε, να παρέχουμε τις κατάλληλες ευκαιρίες άσκησης και εκτόνωσης, αν είναι δυνατόν καθημερινά. Αυτό, εκτός του ότι βελτιώνει τη φυσική κατάσταση του σκύλου μας, μειώνει και τα επίπεδα άγχους και του παρέχει πνευματικά ερεθίσματα. Ένας ευτυχής σκύλος είναι λογικό να ζήσει περισσότερο από έναν στρεσαρισμένο ή θλιμμένο σκύλο.
3. Στον αντίποδα με το παραπάνω είναι η υπερβολική άσκηση. Ναι, ο φίλος μας πρέπει να αθλείται. Το παν μέτρον άριστον όμως έχει και εδώ εφαρμογή. Σε γενικές γραμμές οι μικρόσωμοι σκύλοι, ή οι ράτσες που έχουν κοντό μουσούδι έχουν διαφορετικές ανάγκες για άσκηση. Κάποιοι σκύλοι δεν αντέχουν τη ζέστη, άλλοι δεν αντέχουν το κρύο. Γενικά, η άσκηση θα πρέπει να γίνεται σε συνεννόηση με τον κτηνίατρο, αλλά και διαβάζοντας τα σημάδια που μας δείχνει το ζωάκι μας. Αν ξαπλώνει δεξιά-αριστερά, λαχανιάζει υπερβολικά ή πέφτει σε λήθαργο όταν γυρίζουμε σπίτι…ίσως πρέπει να σκεφτούμε ότι το παρακάναμε.
4. Δεν το εμβολιάζουμε, ψεκάζουμε, δεν του φοράμε αντιπαρασιτικό κολάρο. Η πρόληψη και προστασία από παράσιτα και έντομα είναι πολύ σημαντική. Αν παραμελήσουμε τον κατάλληλο εμβολιασμό ή τα αντιπαρασιτικά (αμπούλες, σπρέι, χάπια για σκουλήκια), είναι πολύ πιθανό το κατοικίδιό μας να τσιμπηθεί, να αποικηθεί από έντομα ή/και παράσιτα και στη συνέχεια ακόμα και να νοσήσει από ασθένειες όπως η διροφιλαρίωση, η λεϊσμανίαση κλπ.5. Δεν κοινωνικοποιούμε επαρκώς το κατοικίδιό μας. Σημαντικό ρόλο στην ψυχική υγεία του σκύλου μας παίζει και η επαρκής κοινωνικοποίησή του με άλλα ζώα και ανθρώπους από μικρή ηλικία και για όλη του τη ζωή. Τα ζώα που δεν είναι επαρκώς κοινωνικοποιημένα εμφανίζουν μεγαλύτερα επίπεδα στρες και είναι πιθανό να αναπτύξουν φοβίες ή/και επιθετική συμπεριφορά. Και ναι, όπως και στον άνθρωπο έτσι και στα ζώα το στρες έχει καταστροφικές συνέπειες στην υγεία και άρα στο προσδόκιμο ζωής.
6. Αποφεύγουμε τη στείρωση. Παρ” όλο που υπάρχει έντονη αντιπαράθεση ανάμεσα στους υποστηρικτές και τους επικριτές της στείρωσης / ευνουχισμού, είναι αλήθεια ότι με τον τρόπο αυτό γλιτώνουμε μορφές καρκίνου, αλλά και προβλήματα ορμονικά-συμπεριφοράς που δυσκολεύουν τη ζωή του σκύλου μας. Είναι, μάλλον, κοινώς αποδεκτό, ότι οι σκύλοι χρησιμοποιούν τη συνουσία μόνο για αναπαραγωγικούς σκοπούς και δεν τους προσφέρει την ευχαρίστηση που προσφέρει στον άνθρωπο ή τα δελφίνια! Με τη στείρωση αποφεύγουμε μαστίτιδες, ανεμογκάστρι, καρκίνους γεννητικού συστήματος για τα θηλυκά μας. Με τον ευνουχισμό, μειώνονται τα επίπεδα στρες και η επιθετικότητα και αντίστοιχα αποφεύγονται οι προστατίτδες και οι καρκίνοι προστάτη και όρχεων για τα αρσενικά μας. Και στην τελική, μειώνεται και ο αριθμός των αδέσποτων-παρατημένων σκύλων που προκύπτει από αλόγιστη και ανεμπόδιστη αναπαραγωγή.
Για εμάς τους φιλόζωους, το κατοικίδιό μας είναι ένα ακόμα παιδί. Και όπως και με τα παιδιά, η αγάπη από μόνη της δεν αρκεί. Πρέπει να τηρούμε κάποιους κανόνες, να κάνουμε κάποιες θυσίες, να δείχνουμε κάποια αυστηρότητα και πειθαρχία. Ενημερωθείτε, οπλιστείτε με υπομονή και κάντε ό,τι καλύτερο μπορείτε για την ψυχούλα που έχει την ανάγκη σας και σας επιβραβεύει με αγνή αγάπη και αφοσίωση ως τα βαθιά του γεράματα!
