Ο Πουσατέρι πιστεύει ότι «το απίθανο είναι μία γνώμη» και, κάνει το αδύνατο δυνατό για να μας πείσει. Είναι μία μοναδική άποψη –αν αναλογιστούμε τι έχει περάσει στη ζωή του. Το 1997, όταν, ο Πουσατέρι ήταν τεσσάρων χρονών, έπεσε στις ράγες του τρένου, με την μητέρα του να πετυχαίνει να σώσει τον ίδιο, αλλά όχι και τον εαυτό της. Εκείνη τη μοιραία ημέρα έχασε και τη μητέρα της και το ένα του πόδι.
Αλλά ο Πουσατέρι βρήκε τρόπο να ανακάμψει. Τα σπορ του έδιναν νόημα στη ζωή και το ποδήλατο τον κατέστησε πρωταθλητή. Το 2008, έγινε παραολυμπιακός αθλητής στο ποδήλατο και, συνέχισε να επιτυγχάνει και στους εθνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς.
Το 2015 πέρασε άλλη μία δοκιμασία με το θάνατο. Καθώς προπονείτο στο Κόμο, ο Πουσατέρι σημαδεύτηκε από ένα σοβαρό τραυματισμό με το ποδήλατο. Μεταφέρθηκε με το αεροπλάνο και πέρασε σε κώμα τη διαμονή του στο ξενοδοχείο. Επιβίωσε και απτόητος κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο κύπελλο στο Μαντιάγκο μόλις τρεις μήνες μετά. Τώρα ο 28ος αθλητής έχει 9 ιταλικά μετάλλια και πανηγυρίζει αρκετές φορές στο βάθρο στους Παραολυμπιακούς και, προετοιμάζεται για την επόμενη πρόκληση: Το Iron Man Cervia στην Ιταλία, έναν εξαντλητικό διαγωνισμό που περιλαμβάνει 1,5 χιλιόμετρο στην κολύμβηση, 40 χιλιόμετρα στο ποδήλατο και τρέξιμο 10 χιλιόμετρα.
«Αγαπώ τις προκλήσεις. Πάντα μου δίνει κίνητρο να έχω νέους στόχους να πετύχω», είχε δηλώσει στο Dog People. «Μου αρέσει να προπονούμαι και να κουράζομαι πριν τους αγώνες, τη μόνιμη επιθυμία να προκαλώ τον εαυτό μου και να ξεπερνώ τα όριά μου.
Η οικογένειά του, οι φίλοι του και τα σκυλιά του ήταν πάντα η υποστήριξή του. Από τότε που ήταν μικρός ο Αντρέα ήθελε ένα σκύλο κι αυτό έγινε πραγματικότητα μόλις πριν λίγα χρόνια. Αρχικά, καλωσόρισε στο σπίτι τη Maya, ένα Gold Retriever.
Λίγους μήνες αργότερα, πρόσθεσε στην αγέλη τη Σάλι, ένα Μπερνίζ σκύλο του βουνού. «Έχουν ένα σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Είναι ένας σπουδαίος δεσμός. Από τότε που βρίσκονται εδώ, η ζωή μου καλυτέρεψε» είπε.
Οι δύο σκύλοι έχουν ξεχωριστές προσωπικότητες. Η Μάγια, 2 χρονών, είναι πιο ανεξάρτητη και παιχνιδιάρα. Η Σάλλυ, ενάμισι χρονών, είναι η σκιά του: πηγαίνει όπου κι εκείνος. Μπορεί να γίνει πολύ ντροπαλή και ανήσυχη, αλλά της αρέσουν οι αγκαλιές.
«Με αυτές μου αρέσει να κάνω μακρές βόλτες και να ανακαλύπτω νέα μέρη. Με ακολουθούν σε κάθε περιπέτεια και δικό μου ταξίδι», είπε. «Μερικές φορές χρειάζομαι μερικά πειράγματα ή μια ματιά τους για να ανακάμψω ύστερα από μια δύσκολη μέρα».
Αυτό που λατρεύει στα σκυλιά του είναι ό,τι ισχύει για όλα: η ανιδιοτελής αγάπη τους.
«Η αγάπη που λαμβάνεις από τα σκυλιά είναι μοναδική και, οι σκύλοι είναι φανταστική συντροφιά για τη ζωή», είπε.
«Οι στόχοι μου στο μέλλον είναι να ζήσω στο παρόν 101% και, να είμαι εν ειρήνη με την οικογένεια και τους σκύλους στο πλευρό μου, ταξιδεύοντας και ανακαλύπτοντας νέα μέρη και πάντα ψάχνοντας για προκλήσεις», είπε.
Όσο για τη διακαή πεποίθηση του Πουσατέρι ότι το απίθανο είναι απλά μια γνώμη: «Τα όρια είναι μόνο στο μυαλό. Όλοι μπορούμε να πετύχουμε τους στόχους μας. Το σημαντικό είναι να το θέλουμε –πάντα να προσπαθούμε χωρίς να βλέπουμε όρια», συμβουλεύει.
Ελπίζει ότι η ιστορία του θα εμπνεύσει κι άλλους να πετύχουν τα όνειρά τους. Λέει ότι καθένας από εμάς είναι μοναδικός και ιδιαίτερος και, ότι δεν πρέπει να αφήνουμε κανέναν να μας λέει τι πρέπει ή τι δεν πρέπει να κάνουμε.
Ο Πουσατέρι λέει ότι όσο πιο πολύ αποφεύγουμε να κάνουμε κάτι, τόσο μεγαλύτερος γίνεται ο φόβος να το πετύχουμε κι, έτσι, πρέπει να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας και να προσπαθήσουμε.
«Πάντα θα υπάρχουν τα απροσδόκητα και στη ζωή και στον αθλητισμό», λέει. «Δεν πρέπει να αποθαρρυνόμαστε και πάντα να πηγαίνουμε μπροστά».
Για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ.
