Κοινωνικοποίηση στην ουσία είναι η διαδικασία κατά την οποία γνωρίζουμε τον κόσμο σ’ έναν σκύλο και ξεκινάει από τις πρώτες κιόλας βδομάδες της ζωής του, ενώ ολοκληρώνεται πριν ολοκληρώσει το πρώτο έτος του.
Γράφει για την ιστοσελίδα «Ιστορίες Αδέσποτων» η Εριέττα Καραμπέτσου (www.eriettahappydog.com), διπλωματούχος θετική εκπαιδεύτρια σκύλων, μέλος της Ένωσης Επαγγελματιών Εκπαιδευτών, APDT British College of Canine Studies, Canine First Aid Certificate
Μέσω της κοινωνικοποίησης, ένα κουτάβι παίρνει όλα τα απαραίτητα εφόδια για να μπορεί να διαχειριστεί μεγαλώνοντας διάφορες καταστάσεις με τις οποίες ίσως έρθει αντιμέτωπο. Έτσι, η διαδικασία αυτή θα πρέπει να περιέχει πληθώρα καταστάσεων καθώς και ερεθισμάτων. Όσο περισσότερα, τόσο το καλύτερο για έναν χαρούμενο σκύλο!
Τον υιοθέτησε η Εριέττα Καραμπέτσου και από τότε είναι αχώριστοι!
Πότε γίνεται η κοινωνικοποίηση; Η κοινωνικοποίηση αποτελείται από δύο στάδια. Το πρώτο στάδιο διαρκεί από την τέταρτη έως τη δέκατη έκτη εβδομάδα από τη γέννηση του κουταβιού. Το δεύτερο, το οποίο ξεκινάει από τον τέταρτο μήνα της ζωής του και λήγει περίπου τον όγδοο. Η περίοδος λοιπόν της κοινωνικοποίησης ενός κουταβιού «διαδραματίζεται» μεταξύ του πρώτου και του όγδοου μήνα.
Την περίοδο που το κουτάβι μας δεν έχει ολοκληρώσει τα εμβόλια του, καλό θα είναι να το «κοινωνικοποιούμε» είτε στην αγκαλιά μας, φέρνοντας το σε επαφή μόνο με εμβολιασμένα ζώα, είτε στο σπίτι μας καλώντας φίλους και παιδιά ακόμα και κάνοντας βόλτα με το αυτοκίνητο. Κατά αυτό τον τρόπο μπορούμε να ξεκινήσουμε την κοινωνικοποίησή του χωρίς να το εκθέσουμε στον κίνδυνο μεταδιδόμενων μολυσματικών ασθενειών.
κοινωνικοποιείται βολτάροντας
Πώς γίνεται ή κοινωνικοποίηση; Η διαδικασία βασίζεται στον τρόπο που αντιλαμβάνεται ένας σκύλος το περιβάλλον του και δημιουργεί συνδέσεις. Οι συσχετισμοί που κάνει ένας σκύλος μπορεί να είναι είτε θετικοί είτε αρνητικοί. Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να βοηθήσουμε το κουτάβι να κάνει θετικές συνδέσεις με ο,τιδήποτε ενδέχεται να συναντήσει κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Ο κτηνίατρος, τα μικρά παιδιά, σκυλιά διαφόρων μεγεθών, γάτες, περιστέρια, ο ήχος της βροχής, οι βροντές, δυνατοί ήχοι, η πολυκοσμία και το αυτοκίνητο, είναι μερικά από τα πιο σημαντικά αντικείμενα της κοινωνικοποίησης ενός κουταβιού.
Εκπαιδευτικά, δουλεύουμε με τη μέθοδο της θετικής εξάρτησης, πάντα σταδιακά και με μικρά βήματα κάθε φορά, ανάλογα με την πρόοδο του κουταβιού. Με άλλα λόγια, δεν παίρνουμε ξαφνικά ένα κουτάβι που δεν έχει βγει ποτέ από το σπίτι να το πάμε σε ένα μπαράκι να πιούμε το ποτό μας! Για να φτάσει σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να έχουν προηγηθεί μικρά σταθερά βήματα, πάντα με θετική προσέγγιση. Διαφορετικά ίσως φοβίσουμε τόσο το κουτάβι μας που στο μέλλον να αρνείται να βγει ακόμη και από το σπίτι.
μαζί με την κηδεμόνα της Εριέττα Καραμπέτσου
Είναι σημαντική η κοινωνικοποίηση; Η κοινωνικοποίηση βοηθάει το σκύλο μας να μπορεί να διαχειρίζεται διαφορετικές καταστάσεις και ερεθίσματα, αν όχι με ενθουσιασμό τουλάχιστον με το λιγότερο δυνατό στρες. Όσο για τους κηδεμόνες…η κοινωνικοποίηση του κουταβιού τους θα τους επιτρέπει να έχουν τον καλύτερο τους φίλο ήρεμο και πολύ συχνά μαζί τους!
Ένας καλά κοινωνικοποιημένος σκύλος μπορεί να μας συντροφεύει στην παραλία, σ’ ένα εστιατόριο που επιτρέπονται κατοικίδια, σε μία υπαίθρια γιορτή, στο ταξίδι με καράβι, ακόμη και στο γραφείο! Ένας σκύλος με ελλειπή κοινωνικοποίηση συχνά εμφανίζει προβλήματα συμπεριφοράς κατά την ενηλικίωσή του που αδιαμφισβήτητα τον ταλαιπωρούν και χρειάζονται χρόνο και προσπάθεια για τη διόρθωσή τους.
Η κοινωνικοποίηση είναι ίσως το πρώτο σοβαρό κομμάτι που καλούμαστε να καλύψουμε ως υπεύθυνοι κηδεμόνες.
