Μια τραγική ιστορία με βασανίζει εδώ και δυο μήνες από τότε που συνέβη και δεν μ’ αφήνει να κοιμηθώ. Σκέφτηκα να τη γράψω και να τη μοιραστώ μαζί σας μήπως και μπορέσει αυτή η εκτόνωση των συναισθημάτων μου να μετριάσει λίγο μέσα μου τη θλίψη, τον πόνο, την απογοήτευση και το θυμό.
Γράφει για τις «Ιστορίες Αδέσποτων» ο Αλέξανδρος Παράσχης, Θετικός Εκπαιδευτής στην Ελληνική Σχολή Σκύλων – Οδηγών Τυφλών «Λάρα»
Δεν υπάρχει πιο όμορφη εικόνα στον κόσμο από το να βλέπεις μια ηλικιωμένη γυναίκα που με το ζόρι περπατάει να βγάζει βόλτα το σκύλο της κι εκείνος καταλαβαίνοντας ότι εκείνη δε μπορεί να περπατήσει καλά, να περιμένει το κάθε της βήμα. Να την κοιτάει στα μάτια και να την περιμένει βήμα – βήμα, αργά – αργά αδιαφορώντας για όλες τις υπέροχες μυρωδιές του κόσμου και για όλα εκείνα τα σκυλάκια που περνάνε από δίπλα του. Εκείνος εκεί. Προσηλωμένος και πιστός, περπατώντας αργά, προσεκτικά θα έλεγε κανείς, μην κάνει κάποια απότομη κίνηση και τραβήξει τον άνθρωπο που τον μεγάλωσε, τον τάισε και τον φρόντισε.
Αυτά σκεφτόμουνα κάθε φορά που έβλεπα την ηλικιωμένη αυτή γυναίκα, την κυρία Τζένη, να βγάζει βόλτα τον Ρόκυ κι ένιωθα μια βαθιά συγκίνηση. Όσες φορές και να τους έβλεπα πάντα καθόμουν και τους χάζευα έτσι που περπατούσαν και οι δυο αργά – αργά, ο ένας πάντα δίπλα στον άλλον.
Αυτή είναι η μια εικόνα. Στον αντίποδα όμως έχουμε την εικόνα ενός σκύλου που βρέθηκε εκεί κοντά που μένει η κυρία Τζένη μέσα σε κάδο απορριμμάτων να ψυχομαχάει με μια μεγάλη πληγή στο κεφάλι του που προκλήθηκε από αλλεπάλληλα χτυπήματα. Ο άνθρωπος που τον βρήκε μάζεψε όσες ψυχικές δυνάμεις του είχαν απομείνει μπροστά σ’ αυτό το ειδεχθές έγκλημα και τον μετέφερε στον κτηνίατρο, ο οποίος το μόνο που πρόλαβε να κάνει ήταν να τον υποβάλει σε ευθανασία για να μην ταλαιπωρείται άλλο αφού η τραγική του κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη.
Τις επόμενες ημέρες όλοι στη γειτονιά του Ρόκυ ήταν αναστατωμένοι και σοκαρισμένοι. Δε μπορούσαν να πιστέψουν ότι κάποιος από την περιοχή τους έκανε ένα τόσο μεγάλο κακό σ’ ένα ανυπεράσπιστο πλάσμα. Άρχισαν να ψάχνουν με σκοπό να βρουν ποιος ήταν ο δύστυχος αυτός σκυλάκος, ποιος ή ποια ήταν η κηδεμόνας του και το σημαντικότερο ποιος ευθύνεται γι’ αυτό το έγκλημα.
Η υπόθεση τελικά πήρε το δρόμο της Δικαιοσύνης ακολουθώντας όλες τις νόμιμες διαδικασίας καθώς αποκαλύφθηκε και ποιος ήταν ο σκύλος και σε ποιον ανήκε και ποιος ευθύνεται για το τραγικό του τέλος. Ο σκύλος που βρέθηκε να ψυχορραγεί μέσα στον κάδο σκουπιδιών ήταν ο Ρόκυ της κυρίας Τζένης. Η ηλικιωμένη γυναίκα έχοντας κουραστεί να βγάζει τόσα χρόνια κάθε μέρα τον Ρόκυ βόλτα και να τον φροντίζει – είχε πεθάνει βλέπετε και ο άντρας της και τον φρόντιζε μόνη της – σκέφτηκε να ξεπληρώσει την αγάπη και την πίστη που της έδειχνε ο Ρόκυ με αυτό τον αποτρόπαιο τρόπο.
Δεν τολμώ ούτε να φανταστώ το πως θα ένιωσε ο Ρόκυ όταν είδε την ηλικιωμένη «κηδεμόνα» του που επί 12 περίπου χρόνια ζούσαν μαζί, να σηκώνει τη μαγκούρα της και να τον χτυπάει στο κεφάλι σχεδόν μέχρι θανάτου και στη συνέχεια να τον πετάει ετοιμοθάνατο στα σκουπίδια.
Δυστυχώς αυτός είναι ο άνθρωπος… Μπορεί να ζει τόσα χρόνια με τον πιστό και αφοσιωμένο σκύλο του στο ίδιο σπίτι, να περνάνε μαζί ατελείωτες ώρες, να βγαίνουν βόλτες, να είναι γι’ αυτό το πλάσμα ο κόσμος όλος και να τον προσέχει και να τον αγαπάει κι έτσι απλά με μια ευκολία που δεν τη χωράει ο νους ο ίδιος άνθρωπος να σηκώνει τη μαγκούρα του και …
Ευτυχώς όμως δεν είναι έτσι οι σκύλοι … Πάντα θα μας αγαπάνε με όλη τους την καρδιά. Ό,τι κι να υποστούνε θα είναι πάντα δίπλα μας και θα μας κοιτάνε μ’ αυτά τα μάτια…
Είμαι σίγουρος ότι ο Ρόκυ περιμένει εκεί ψηλά που βρίσκεται την ηλικιωμένη «κηδεμόνα» του για να συνεχίσουν τις βόλτες τους προσέχοντας πάλι το κάθε της βήμα σαν να μην τον χτύπησε ποτέ. Σαν να μην τον σκότωσε ποτέ…
Σας παρακαλώ αν δεν είστε έτοιμοι ή δεν έχετε την ικανότητα για μακροχρόνια δέσμευση, μην παίρνετε σκύλο. Δε μπορούν να έχουν όλοι σκύλο…!!!
Αντίο Αγγελούδι…
