Μενού

Δυσκοιλιότητα στον σκύλο και στην γάτα.

Shares 19

Σκύλος

Δυσκοιλιότητα είναι η μειωμένη συχνότητα αφόδευσης που οδηγεί στην συσσόρευση κοπράνων στο παχύ έντερο. Αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως μπορεί να γίνει μη αντιστρέψιμη και το έντερο να μπλοκαριστεί εντελώς από μια ξηρή μάζα κοπράνων.

Η δυσκοιλιότητα είναι αρκετά συχνή στα σκυλιά και πιο σπάνια στις γάτες. Τις περισσότερες φορές μπορεί να αντιμετωπιστεί στο σπίτι από τους ιδιοκτήτες. Αν όμως το πρόβλημα είναι μεγάλο ή γίνει χρόνιο, πρέπει να επέμβει κτηνίατρος.

Οι αιτίες που μπορούν να οδηγήσουν σε δυσκοιλιότητα ποικίλουν. Κάποιες από αυτές είναι οι παρακάτω:

  1. Κατάποση δύσπεπτων υλικών: μαλλιά, κόκαλα, πλαστικά, σκουπίδια.
  2. Έλλειψη νερού.
  3. Απροθυμία για αφόδευση: άγχος, αλλαγή ρουτίνας, έλλειψη κατάλληλου μέρους για αφόδευση, πόνος στο ορθό ή στην περιοχή του πρωκτού, ορθοπεδικό πρόβλημα που εμποδίζει το ζώο από το να πάρει στάση αφόδευσης.
  4. Απόφραξη παχέος εντέρου: ενδωαυλικοί όγκοι, εκκόλπωμα του ορθού, στένωση, ξένο σώμα, κοκκίωμα.
  5. Εξωαυλικά αίτια: στένωση της πυελικής εισόδου μετά από λάθος επούλωση πυελικού κατάγματος, μεγεθυμένοι λεμφαδένες ή προστάτης, μετατραυματική στένωση και όγκος, περινεϊκή κήλη.
  6. Ασθένειες που επηρεάζουν τον νευρομυικό έλεγχο του παχέος εντέρου: υποθυρεοειδισμός, δυσαυτονομία, κάκωση της σπονδυλικής στήλης ή των νεύρων της λεκάνης, μεγάκολο (συχνότερο στις γάτες), δυσαυτονομία, υποκαλιαιμία, υπασβεστιαιμία, δευτερογενής διατροφικός υπερπαραθυρεοειδισμός.
  7. Φάρμακα: οπιοειδή, διουρητικά, αντισταμινικά, αντιχολινεργικά, σουκραλφάτη, υδροξείδιο του αλουμινίου, βρωμιούχο κάλιο και αναστολείς διαύλων ασβεστίου.

Τα κλασσικά κλινικά σημεία που εύκολα παρατηρεί ο ιδιοκτήτης του ζώου είναι τεινεσμός και σκληρά, ξηρά κόπρανα. Αν το πέρασμα των κοπράνων εμποδίζεται από έναν μεγεθυμένο προστάτη ή λεμφαδένες, τα κόπρανα μπορεί να παρουσιάζονται λεπτά ή σαν κορδέλα. Τα κόπρανα είναι συνήθως σε αποσύνθεση. Κάποια ζώα μπορεί να βρίσκονται σε λήθαργο, να έχουν κατάπτωση, ανορεξία, εμετούς και κοιλιακή δυσφορία.

Ο κτηνίατρος μπορεί να επιβεβαιώσει την παρουσία μεγάλου όγκου κατακρατημένων κοπράνων με ψηλάφηση της κοιλιάς και δαχτυλική ψηλάφηση του ορθού. Κατά την ψηλάφηση της κοιλιάς το παχύ έντερο βρίσκεται διογκωμένο. Με την δαχτυλική ψηλάφηση, εκτός από την παρουσία κοπράνων, μπορεί να εκτιμηθεί και η ποιότητά τους όπως η παρουσία κοκάλων, πλαστικών και άλλων άπεπτων υλικών. Μπορεί επίσης να γίνει μια πρώτη εκτίμηση του προστάτη καθώς και παρουσία απόφραξης ή διήθησης.

Παραπέρα εξετάσεις συμπεριλαμβάνουν:

  1. Ακτινογραφία κοιλίας για το περιεχόμενο των κοπράνων, απόφραξη, πρόβλημα του προστάτη κλπ.
  2. Ακτινογραφία λεκάνης για ανατομικές ανωμαλίες και απόφραξη.
  3. Κλύσμα με βάριο για απόφραξη.
  4. Υπέρηχος για διήθηση, προβλήματα προστάτη, απόφραξη.
  5. Κολονοσκόπηση για απόφραξη και βιοψία.
  6. Γενική αίματος και βιοχημικό προφίλ για την γενική κατάσταση του ζώου, κατάσταση του θυρεοειδούς, επίπεδα ασβεστίου και καλίου.

Η ελαφριά δυσκοιλιότητα συχνά μπορεί να αντιμετωπιστεί με δίαιτα που να αποτελείται από την αποφυγή αλλοτριοφαγίας, άμεση πρόσβαση σε νερό και διατροφή με περισσότερες ίνες. Προσθήκη ψύλλιου (1-6 κουταλάκια) ή πίτουρου (1-4 κουταλάκια) συνήθως αρκούν. Μπορεί επίσης να δωθεί κάποιο καθαρτικό (παραφινέλαιο, δοκουσάτη, λακτουλόζη, βισακοδύλη). Τα διεγερτικά καθαρτικά όπως η βισακοδύλη δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σε περιπτώσεις απόφραξης ή έστω υποψίας της.

Σε σοβαρότερες περιπτώσεις, τα κόπρανα πρέπει να αφαιρούνται χρησιμοποιώντας κλύσμα ή εξαγωγή με το χέρι κάτω από γενική αναισθησία. Ίσως χρειαστούν δύο ή και τρεις προσπάθειες για την ολική αφαίρεση των κοπράνων. Παράλληλα πρέπει να διορθώνονται ανωμαλίες υγρών και ηλεκτρολυτών

Τα κλύσματα βοηθούν στο να υγρανθούν και να μαλακώσουν τα κόπρανα κάνοντάς τα έτσι ευκολότερα να βγουν. Αποτελούνται από χλιαρό φυσιολογικό ορό ή νερό με την προσθήκη σαπουνιού που δρα ως ερεθιστική ουσία. Άλλη επιλογή είναι η δοκουσάτη και το παραφινέλαιο ενδοπρωκτικά. Καμιά φορά χρησιμοποιείται σε σκύλους κλύσμα με φωσφορικό νάτριο, αλλά πρέπει να αποφεύγεται αν υπάρχει αφυδάτωση, καρδιακή νόσος, ναυτία ή έμετος. Επίσης αντενδείκνυται η χρήση του σε μικρά σκυλιά και γάτες καθώς και σε ζώα με νεφρική δυσλειτουργία, γιατί προκαλεί τοξίκωση.

Η χρόνια δυσκοιλιότητα κάποιες φορές δεν ανταποκρίνεται σε κλύσμα. Τότε χρειάζεται μερική ή ολική κολεκτομή για να αφαιρεθούν οι μάζες των κοπράνων και τμήμα του εντέρου που έχει νεκρωθεί.

Μετά την θεραπεία ή το χειρουργείο πρέπει να ακολουθηθούν κάποια μέτρα ώστε να μην επανεμφανιστεί η δυσκοιλιότητα. Το ζώο πρέπει να βρίσκεται σε μια δίαιτα υψηλή σε ίνες. Αυτό γίνεται είτε με προσθήκη ινών στην τροφή του είτε με ειδική τροφή εμπορίου για δυσκοιλιότητα. Το να έχει το ζώο άμεση πρόσβαση σε νερό είναι πολύ σημαντικό. Πρέπει τέλος να έχει όσες κενώσεις θελήσει τη μέρα. Αυτό σημαίνει αρκετές βόλτες για τους σκύλους, καθαρή άμμος για τις γάτες και πρόσβαση σε αυλή αν υπάρχει, τόσο για τους σκύλους όσο και για τις γάτες.

Πηγές: 1)The merk veterinary manual 10thedition, 2)textbook of small animal surgery-Douglas H. Slatter, 3rded., 3)Small animal internal medicine R. Nelson

ktiniatros.wordpress.com

Shares 19

Σχόλια


Read more:
Close