Αυτός είναι ο Άξελ και είναι περίπου 2 χρονών. Ένας ακόμη σκύλος ψυχικά ερείπιο που έτσι τον κατάντησε η κακοποίηση από ανθρώπινα χέρια όσο ζούσε αδέσποτος.
Ο Άξελ πριν δυο μήνες βρήκε καταφύγιο στις πιο αγνές αγκαλιές του κόσμου! Στην αυλή ενός σχολείου και ήταν χαρούμενος ανάμεσα στα παιδιά, τα οποία καλημέριζε το πρωί και τα συνόδευε μέχρι την πόρτα για να τα αποχαιρετήσει κάθε μεσημέρι.
Και όλη την υπόλοιπη μέρα και νύχτα τα περίμενε εκεί. Ακόμη και με βροχή και με πολύ κρύο ακόμη και με τόσα χιόνια. Δεν ενοχλούσε κανέναν μιας που τα ζώα που έχουν κακοποιηθεί πολύ είναι αυτό που βλέπετε στις φωτογραφίες.
Σκύβουν το κεφάλι λες και ντρέπονται για την κατάντια τους. Για την οποία δεν έχουν καμιά ευθύνη.
Ο Άξελ όμως «ενοχλούσε» τους κατοίκους του χωριού αλλά και τους γονείς μιας κι ένα πολύ μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας δεν είναι ακόμα έτοιμο να δεχτεί την εικόνα ενός σκύλου μέσα στις αυλές των ελληνικών σχολείων.
Με μεγάλη λύπη των παιδιών μια μέρα το αυτοκίνητο του Δήμου ήρθε και τον πήρε για να τον μεταφέρει στο κυνοκομείο της πόλης, ώστε να ενταχθεί στο πρόγραμμα στειρώσεων και εμβολιασμού του Δήμου και έπειτα να επανενταχθεί.
Αλλά ξανά στο σχολείο; Κανείς δεν ήξερε. Τα παιδιά με δάκρυα στα μάτια τον αποχαιρέτησαν και η δασκάλα τους κα Κατερίνα Παπαποστόλου, Δημιουργός της ομάδας Ζω.Ε.Σ. (Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων) που μέχρι σήμερα έχουν επισκεφθεί 150 σχολεία σε όλη την Ελλάδα και μιλούν για αγάπη άδολη, τους υποσχέθηκε πως δε θα τον αφήσει στιγμή από τα μάτια της.
Μάλιστα εκείνη τη μέρα ζωγράφισαν όλοι μαζί το πώς οραματίζονται τη νέα ζωή του και έδωσαν από το χαρτζιλίκι τους λίγα χρήματα για να του αγοράσουν τροφή να τη δωρίσουν στο κυνοκομείο για τα υπόλοιπα αδέσποτα εκεί σκυλάκια.
Λίγες μέρες όμως μετά, η καλή του νεράιδα πήγε και τον πήρε! Τον έσφιξε στην αγκαλιά της, τον έβαλε στο αυτοκίνητο της, τον κοίταξε στα μάτια και του υποσχέθηκε να του βρει την καλύτερη οικογένεια!
Μιλώντας στις «Ιστορίες Αδέσποτων» η Κατερίνα Παπαποστόλου ανέφερε:«Έχω διασώσει αλήθεια πάρα πολλά σκυλιά και καθεμία τους ιστορία με τσακίζει και στοιχειώνει τους ύπνους μου το βλέμμα τους κάθε φορά που εισέρχονται στα άθλια ελληνικά κυνοκομεία.
Το βλέμμα τους, όταν τους αποχαιρετάς και πρέπει να περάσουν την υπόλοιπη νύχτα στην κόλαση του δρόμου. Και να ξυπνάς κάθε πρωί και να αναρωτιέσαι αν κατάφεραν να βγάλουν τη νύχτα.
Ο Άξελ είναι ακόμη ένα αδέσποτο πλάσμα που αντιμετωπίστηκε ως περιττό, επιζήμιο, ανεπιθύμητο και επικίνδυνο για την μικρή κοινωνία στην οποία κάποιος ανεύθυνος τον πέταξε να ζει.
Γιατί γέννησε η σκύλα του που δε τη στείρωσε και μάλλον κάποιο κουτάβι θα του ξέφυγε στην προσπάθεια του να τα κλείσει σε σακούλα και να τα πετάξει στο ποτάμι.
Αυτή είναι η κατάσταση στα ελληνικά χωριά. Και σε αυτές τις κοινωνίες μεγαλώνουν μικρά παιδιά. Με αυτές τις συμπεριφορές «πρότυπα».
Την επόμενη μέρα, όταν πήγα στο σχολείο δεν ήξερα τι να απαντήσω σε αυτά τα παιδιά που με δάκρυα στα μάτια με ρωτούσαν αν ο Άξελ είναι πλέον ασφαλής.
Το ίδιο μεσημέρι ήταν αδύνατον να γυρίσω σπίτι και να συνεχίσω να ζω χωρίς να συμβαίνει τίποτα. Πήγα λοιπόν και τον πήρα, όπως ακριβώς του υποσχέθηκα. Κάθε φορά που αντικρύζω ένα πλάσμα τόσο φοβικό νιώθω τόσο αδύναμη ώστε να αναλάβω μόνη μου ακόμη μια διάσωση.
Αλλά πώς να αγνοήσεις το βλέμμα ενός σκύλου που κοιτά απεγνωσμένα το κενό και έχει πιστέψει πως η μοίρα του είναι η παραμονή του για λίγο καιρό πίσω από τα κάγκελα ενός κλουβιού ή η αναμονή στο δρόμο του θανάτου του. Εγώ όχι, ως άνθρωπος δεν μπορώ να το δεχτώ!
Πολλοί όλους εμάς που διασώζουμε ψυχές από τους δρόμους και τα κυνοκομεία μας θεωρούν γραφικούς τρελούς με ψυχικά ελλείμματα. Και αναρωτιέμαι εκείνοι που βλέπουν αυτόν τον πόνο σε ένα πλάσμα ή τον αργό και βασανιστικό του θάνατο από φόλα είναι ψυχικά ισορροπημένοι;
Κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ απογοητεύομαι πως ο κόσμος αυτός δεν αλλάζει. Και κάθε πρωί ξυπνώ, παίρνω μια βαθιά ανάσα και λέω αυτόν τον κόσμο θα τον αλλάξω εγώ! Όλοι μαζί μπορούμε! Η μέρα που αντικρύζω το πρώτο τους χαμόγελο από αυτά τα σκυλιά, είναι και η στιγμή που λέω όλος αυτός ο αγώνας μέχρι σήμερα όντως άξιζε!».
Ο Άξελ, χάρη στην καλή του νεράιδα, επισκέφθηκε κτηνίατρο κι έκανε όλες τις απαραίτητες εξετάσεις που έδειξαν ότι είναι υγιής! Και βρήκε ήδη οικογένεια! Ανθρώπους που είδαν μονάχα μια φωτογραφία του και θέλησαν αυτή τη θλίψη στα μάτια του να την μετατρέψουν σε παντοτινή χαρά. Μια οικογένεια που αποφάσισε να ανοίξει την αγκαλιά της και να τον κάνει ισότιμο μέλος της.
«Πότε θα έρθει ο αδερφός μου;», αναρωτήθηκε η μικρή κόρη! Ο Άξελ έχει μεταφερθεί σε πανσιόν φιλοξενίας σκύλων, για την αποθεραπεία του από τη στείρωση, και αφού εκπαιδευτεί από την ίδια την κα Κατερίνα Παπαποστόλου, η οποία είναι και εκπαιδεύτρια σκύλων, και ξεπεράσει όλες τις φοβίες του, θα παραδοθεί στο παντοτινό του σπίτι για να ξεκινήσει τη ζωή του από την αρχή! Όπως του αξίζει! Σαν ένας αληθινός πρίγκιπας!