Ο James Bowen, ήταν ένας 30χρονος τοξικομανής. Είχε φύγει από το σπίτι και την οικογένεια του και περιφερόταν για χρόνια στους δρόμους του Λονδίνου. Δεν τον ενδιέφερε τίποτε, μόνο πως θα εξασφάλιζε την επόμενη του δόση. Με μια κιθάρα καθόταν σε κεντρικούς δρόμους και έπαιζε μουσική. Περίμενε οι περαστικοί να του αφήσουν κάποιο κέρμα στο ποτηράκι μπροστά του.
Τα βράδια κοιμόταν όπου έβρισκε. Προτιμούσε να κοιμάται κοντά στον Τάμεση, ή σε κανένα κοινόβιο με άλλους τοξικομανείς. Ο James, είχε παραιτηθεί από τη ζωή του. Όλα αυτά μέχρι που ένα πρωινό σε μια διαύγεια του μυαλού του, είδε στο δρόμο ένα τραυματισμένο γατάκι.
Κούτσαινε και προφανώς είχε πέσει θύμα κάποιου καυγά με αδέσποτα σκυλιά.
Ο James, πήρε το πορτοκαλί γατάκι στο κοινόβιο του, και του έδωσε την θαλπωρή και την αγάπη που ο ίδιος δεν είχε. Του βάπτισε κιόλας. Ονόμασε τον γάτο Bob. Μετά από μερικές εβδομάδες ο Bob, έγινε καλά. Ο James με βαριά καρδιά έπρεπε να τον διώξει. Εδώ καλά καλά δεν μπορούσε ο ίδιος να συντηρήσει τον εαυτό του.
Του άνοιξε την πόρτα και του ζήτησε να φύγει. Η γάτα όμως δεν έβγαινε έξω. Αντίθετα τριβόταν νωχελικά στα πόδια του, νιαούριζε με την ουρά της ψηλά και του έριχνε μικρές κουτουλιές με τη μουσούδα της.
Ξαφνικά οι ζωές τους δέθηκαν. Ο James άρχισε σιγά σιγά να κόβει από την πρέζα και να ασχολείται με τον Bob. Το γατί τον ηρεμούσε, και του έδωσε ένα νόημα στη ζωή του. Κάποια στιγμή ενώ περιφέρονταν μαζί με τον Bob να τον ακολουθεί στους δρόμους σαν πιστό σκυλί, ένας δημοσιογράφος της Islington Tribune, έκανε ρεπορτάζ στον υπόγειο σταθμό του μετρό Angel του Λονδίνου.
Είδε τον James στην κατάσταση που ήταν και άρχισε να τον ρωτά για το ρεπορτάζ που έκανε για τους άστεγους της πόλης. Ο γάτος κίνησε την περιέργεια του δημοσιογράφου και άρχισε να τον ρωτά και για εκείνον. Η ιστορία του την επόμενη ημέρα έγινε πρωτοσέλιδο.
Την διάβασε μια λογοτεχνική πράκτορας από έναν μεγάλο εκδοτικό οίκο, συγκινήθηκε και έψαξε να βρει τον James. Τον βρήκε και του ζήτησε να γράψει την ιστορία του. Ήθελε να την κάνει βιβλίο. Ο James, εδώ και μήνες ήταν ήδη καθαρός, είχε νοικιάσει και μια γκαρσονιέρα και έμενε μαζί με τον Bob. Έκανε περιστασιακά δουλειές εδώ και εκεί αλλά ήταν ευχαριστημένος με τον εαυτό του.
Η πράκτορας τον έπεισε και ο James, άρχισε να γράφει. Για τν ακρίβεια ξεδίπλωσε ένα σπάνιο χάρισμα που είχε και δεν το ήξερε. Έγραφε εκπληκτικά.
